Çünkü sen gönüllüsün, çünkü sen Küresel Vatandaşsın...

İçindeki çocuğu öldürmeyen insanlar,

Yaşın ilerler büyürsün,

Olgunlaşırsın,

Yaşlanırsın ama içindeki çocuk hiç ölmez yaşamaya devam eder,

Heyecanlısındır,

Arar durursun,

Merak edersin,

Sonunu görmek istersin bir an önce,

Cesursundur,

Hani sıcağa dokunurken cızz diye korkutur ya annen,

Yaklaşmamanı ne kadar isteseler de sen ilk fırsatını bulduğunda yine yaklaşırsın,

Yanacak olsa da avuçların,

Hiç dinmeyecek bir acı hissetsen de yaparsın,

Çünkü sen çocuksun ya,

İstesen de duramazsın,

Küresel vatandaşlık,

Hep çocuk kalmaktır aslında,

Büyürsün, olgunlaşırsın, yaşlanırsın ama içindeki o çocuğu hep yaşatırsın,

Yapma deseler de,

Sen yapmaktan geri duramazsın,

Hamurunda vardır bir kere, var olanı değiştiremezsin,

Meraklısındır,

Nerede ne oluyordan ziyade ben olanların karşısında ne yapabilirim diye düşüncelisindir,

Çoğu zaman anlamsız gelir etrafındakilere yaptıkların,

Çünkü evinde televizyonun karşısında izledikten sonra kanalı değiştirmek varken,

Sen, izlediklerinden sonra sana ihtiyaç duyulduğunu hissedersin,

Ve, sonra yola çıkarsın,

Yolculuk başladı mı bir kere,

Bitmez artık,

Her seferinde gittiğin yerden başka bir yere devam eder bu öylece,

Vicdanın uyurken bile uyanıktır,

Sen, uyursun herkes uyuduğunu zanneder,

Vicdanının sesi rüyalarında bu sefer kendini göstermeye başlar,

Hastalıklı bir ruh halidir aslında Küresel Vatandaşlık,

Bitmek bilmeyen bir gönüllülük ruhu vardır içinde,

Ararsın,

Aramakla bulunmayacağını bilirsin ama aramaya devam edersin,

Hevesini kıran çok olur,

Yaptıklarının bazen boşa gittiğini de görürsün,

Ama sen gönüllülük ruhunu yaşatmaya başlamışsın bir kere ruhunda vazgeçemezsin,

Vazgeçmek nedir bilmezsin,

Yılgınlıklar olsa da yoluna devam edersin,

Müziğin ritmi değişir,

Bazen arabeske bağlar,

Bazen ise coşkuyu veren bir ezgiye dönüşür,

Ama senin ruhundaki heyecan ne azalır ne de eksilir,

Çocuksun ya, büyümüş görünen ama içindeki çocuğu yaşatan bir ruh hali işte,

Değerlerin vardır,

Başkaları gibi körü körüne inanmaz,

Dogmatik düşünmezsin,

Sorgularsın, araştırırsın, içine sinmesini istersin,

Sinmediği vakit,

Sahiplenmediğin vakit ne olursa olsun yapmazsın,

Sahiplendin mi de bırakamazsın,

İhanet nedir bilmezsin,

Çünkü sen kendine ihanet edemezsin,

Maceracı bir ruhun vardır,

Yağmur taneleri yağarken herkesten yağmurdan kaçarken,

Sen evinden dışarı doğru koşarsın,

Yağmurun üzerine doğru adeta koşarsın,

Yükseklerden korkmazsın,

Her seferinde daha yükseği nasıldır diye içinde bir merak duygusuyla yaşarsın,

Gönüllülük güzel duygu be,

Bir iş değil, bir meslek değil,

Lakin bir yaşam biçimi,

Kendine bir hikaye belirlersin ve o hikayeyi başından itibaren kendin yazar, kendin oynar, kendin alkışlarsın,

Karşıdan bir tepki gelmesini önemsemezsin,

Önemli değildir insanların verdiği tepki senin için,

Çünkü sen kimse için gönüllü değilsindir,

Sen, kendi içindeki çocuk için gönüllüsündür,

Bu yüzden seversin doğayı,

Seversin hayvanları,

Seversin insanları,

Seversin mesela gördüğün dalında küçük bir serçeyi,

Bakarsın dakikalarca gözlerini ayırtmadan senden bir parçaymış gibi koparamazsın dağlarda gördüğün papatyayı dalından,

Hayallerin vardır geleceğe dair,

Yaşatırsın hayallerini,

Her ne kadar kirlenmişlikleriyle birileri hayallerini ellerinden almaya çalışsa da sen yaşatırsın hayallerini,

Çünkü bilirsin kirlenmişliklere inat temizliktir senin hayallerin,

Ve, sen vazgeçersen sanki son vazgeçen olacakmışsın gibi herkes vazgeçmiş olacakmış gibi gelir,

Asla vazgeçmeden devam edersin yoluna sen,

Çünkü içindeki çocuk bunu istiyordur,

Annen her ne kadar cızz sıcak, yanarsın dese de sen merak ettiğinden avuçların yansa da dokunursun,

Çünkü sen gönüllüsün,

Çünkü sen küresel bir vatandaşsın…

Ahmet K.