Ey Oğul, Ey Atlas'ım...

Ey oğul,

45. gününe girdin,

Her geçen gün daha çok tepki vermeye başladın,

Gündüzleri oyun oynamaya başladık,

Gülümsemeni daha derinden hissediyorum,

En önemlisi şanslısın! 

Anadolu’nun farklı şehirlerinde hiç tanımadığın insanlardan bile dua alır oldun,

Aldığın duaları gördükçe verdiğim emekle hissettiğim mutluluğum artıyor.

Ey oğul,

İki tip insan var hayatta,

Dik duranlar ve eğilip bükülenler,

Bunlardan hangisi olacağına sen karar vereceksin,

Ama unutma kararın aynı zamanda yaşamda bırakacağın izin adını belirleyecek,

Kul olan kim olursa olsun karşısında eğilip bükülme,

Rızkı verenin Hak olduğunu ve eywallah etmediğin müddetçe Hakkın sana yol açacağını bil!

Ey oğul,

Yaşamda vazgeçilmezin olmasın,

Her şeyi bırakmayı ve her şeyden vazgeçmeyi bil,

Öyle çok sabit insanlar olmasına gerek yok,

Kendi kendine kaldığında da mutlu olmayı becer,

Becer ki vazgeçilmez zannedenler gittiklerinde aslında öyle olmadıklarını hep anlasınlar!

Ey oğul,

Yaşam bir proje,

Ve, projenin içindeki faaliyet, maliyet ve kabiliyet dengeni sağlam kur,

Üzerime düşeni sonuna kadar yapacağım,

Nefesim tükenirse de annenin bıraktığım yerden devam ettireceğine eminim,

İcat çıkar,

Yapma denilen ne varsa yap,

Elin yanacak ki yanmanın ne demek olduğunu öğreneceksin,

Yere düşeceksin ki ayakta olmanın nasıl bir duygu olduğunu anlayacaksın,

Ne geceden ne de gündüzden kork,

Her ikisinin de senin için olduğunu bil,

Durma seyahat et, et ki yaşadığın dünyanın nasıl güzel yaratıldığını gör ve gördüklerini yaratana kendin ulaş!

Dogmatik bir şekilde Müslüman olanlardan olma,

Günde 5 vakit namaz kılmayı,

Oruç tutmayı, 

Zekat vermeyi,

Hacca gitmeyi asla tek başına ibadet olarak kabul etme,

Sırf bunlar için dünyaya gelmedin,

Dogmatik yaşayanların aslında özünde inançtan ne kadar uzak olduklarını pratikte göreceksin zaten,

Düşün, sorgula ve anla sonra inan!

Ey oğul,

Aşka inan ve aşkı bulana kadar mücadele et,

Bu süreçte karşına illaki birileri çıkacaktır,

Gerçek olanın özünde sana inanan ve her koşulda yanında olan olduğunu unutma,

Gitmek isteyene asla dur deme,

Vardır bir hikmeti de,

Göreceksin hikmetini inan bana!

Ey oğul,

45 günlükken ilk projene katıldın,

Anadolu’nun hiç tanımadığın coğrafyalarından insanların yaşamlarına ortak oldun,

Bil ki babandan sana en büyük miras yarın seyahatlere çıktığında yaşadıkları şehirlere ulaştığında sana kapısını açacak ve babanın hikayelerine ortak olduğu insanlardır,

Sende mümkünse bu mirası büyüterek kendinden sonrasına bırakmaya çalış,

İnsanları sev ve değer ver,

Unutma!

Değer verdiklerin en büyük mutluluğun olacak…

Ey oğul,

Özellikle kadın olana değer ver,

Babandan çok anneni sev,

Kadının yükünün erkeğinkinden çok daha fazla olduğunu bil,

Seni doğuran anne hiç kolay bir süreç yaşamıyor,

Sakın ha annenin yaşadığı zorluğu yaşamın boyunca unutma,

Her kadının da annene duyduğun saygıyı hak ettiğini bil,

Mutlaka saygı duy ve saygı göster!

Toplumun içindeki cinayetlere, şiddete, tacizlere karşı da asla sessiz kalma!

Ey oğul,

Doğduğun gün konuştuğu sadece bizim dilimizi bilmediğini biliyorum,

Tam da bu nedenle hangi evrede beni tam olarak anlayacaksın bilmesem de,

Kulağına fısıldadıklarımdan bir kısmını yazıyorum böyle,

İnanıyorum bir gün büyüdüğünde bunları okuyacaksın,

Çalışmanın arasında aldığım soluklarda sana bu mektupları yazdığımı bil.

Ey Oğul,

Ey Atlasım…