Geldiler, Gittiler...

Sıla,

Gamze,

Zeynep,

Kamber,

Simge,

Kardelen,

Özgür,

Resul,

Amine,

Hasan,

Bir bir çıktılar Anadolu’nun farklı şehirlerinden yola,

%70’ini ilk defa tanıdım gelenlerin,

%30’u ise geçmişteki projelerde veya sahada karşılaştığımız kişilerdi,

5 yıldır neredeyse gündemimiz hiç değişmedi rol model gençler yetiştirmek için, gençliğin kırsaldaki üretim sürecine dahil olmasına yönelik ihtiyaç ve beklentilerinin üzerine gerçekleştirdiğimiz ilk eğitimdi.

Normalde bütçesel nedenlerden dolayı 30 kişiyle bir araya gelmemiz gerekiyordu,

5687 başvuru gelince bütün sınırları zorladık,

Yaklaşık 90 kişi olduk.

Covid19 döneminde herkesin korktuğu evine kapandığı bir dönemde eğitim devam etmeli düşüncemizin içini doldurmak için,

Varsın gerekirse covid19 bize bulaşsın ama ben bu eğitime katılmak istiyorum diyen gençlerle hani memleketin içindeki enerjiyi üretime yansıtmak isteyen kendini yetiştirmiş gençleriyle bir araya geldik,

Her biri birbirinden kıymetli olan gençlerin hiçbiri birbirine benzemiyordu,

Her birinin farklı yeterlilikleri,

Farklı özellikleri,

Farklı bilgileri ve tecrübeleri vardı,

Farklılıkların yanı sıra memlekete dair farklılıkları buluşturan inançları ve birliktelikleri harika bir hafta geçirmemizi sağladı,

Anadolu’nun gençlerine dair ümidinizi asla kaybetmeyin çünkü farklılıklarıyla, kendini geliştirmiş olması ile muhteşem bir profil ortaya koyan gençler sadece ayrıştırılmadan bir bütün olarak görülmek istiyor.

Rol model gençler yetiştiriyoruz,

Üretimin parçası olacak gençlerin aynı zamanda ülkemizin kalkınma sürecine en büyük katkıyı sunacak aktörler olacağına eminiz.

Tarımsal üretim önemli,

Kırsalda yaşam önemli,

Gençlik için yeni bir istihdam yolu oluşturmak önemli, 

Gençliğin kentsel alandan kırsala doğru yaşam hikayesi oluşturması önemli,

Sadece üniversite odaklı bir eğitim sistemi ile değil gençliğin üretimin dinamik bir unsuru olacağı yaklaşım önemli,

Önemli olan ne varsa bir araya gelen gençlerle konuştuk. 

Toplantının her gününde ayrı bir heyecan vardı,

Birbirinin gözlerine bakan gençlerin yüzünde ayrı bir tebessüm vardı,

Farklı olanların birbirleriyle kurdukları diyalog köprüsünün uzun yıllara uzanan bir birlikteliğe dönüşmesi için emek veriyoruz,

Biliyoruz ki bu hiç kolay değil,

Ayrışma üzerine kurulu,

Birlikte çalışma kültürünü vermeyen bir temelden gelen gençlerin birliktelik ruhu etrafında buluşmalarının inancını Anadolu’da yaymak istiyoruz.

Geldiler!

Gittiler!

Geldiklerinde de gittiklerinde de oluşturdukları heyecan değişmedi…

Sahneye ilk çıktığımda karşımda belirdiklerinde cümlelerim tam da şöyleydi;

Ben, Atlas’a onlarca ev miras bırakmak için soluk almıyorum,

Ben, Atlas’a bir gün Suriye gibi değil dünyanın gelişmiş ülkelerinden birinde soluk alacağı bir miras bırakmak istiyorum,

Tam da bu cümleleri kurarken Atlas karşımda annesinin sürdüğü bebek arabasında gözleri açık bir şekilde etrafına bakıyordu,

O an zihnimden geçenlerin tamamını Atlas’ın anladığını bilerek konuşuyordum,

Kolay değil tam 40 gündür doğduğu günden itibaren hayallerimizi anlatıyorum Atlas’a,

İnsan adlı varlık içinde korkunç bir hırs barındıran ben her şeyin sahibi olmalıyım diyen bir psikolojiye sahip,

Atlas’a günlerdir diyorum ki;

Sen, hiçbir şeyin sahibi olmak için hırs yapma zaten veren Allah verir,

Vermek istemezse de vermez,

Verdiğini de bölüşmeyi bil,

Sonra Atlas bundan belki de 20 yıl sonra Türkiye’yi şehir şehir gezdiğinde abla ve abilerinin arasında gezinirken; 

Geleceğe başka türlü bir miras bırakma arzusu yok içimde…

İlk projemizi geri de bıraktık Atlas’la,

Şimdi sırada ikinci projemiz var bu sefer Ihlara Vadisinin içinde 100 gençle kamp kuracağız,

5 gün boyunca çadır yaşamını yaşayacağız,

Sonra da birlikte İtalya’ya doğru seyahat edeceğiz,

Kaç ülke gezeceğiz bilmiyorum ama kanguruyu hazırladım,

Önümde Atlas arkamda sırt çantası,

Ayşenur’un ise avuçları avuçlarımın içinde dünyanın içinde gezinmeye devam edeceğiz…

Hayallerimiz için soluk almaya ve emek vermeye devam…