Öğrenci Olmak...

Öğrenci olmak,

Anadolu’nun çocukları için zordur,

Çocukluktan başlayan bir yokluk süreci,

Ailenin senin için her şeyden kısıp biriktirip gönderdiği aylık harçlıklar,

Evde tencereden eksilen ama senin kursağından eksilmesin diye mücadele edilen bir süreçtir,

Anne ve baba olmak böyle bir şeydir zaten,

Yokluk nedir umurlarında değildir,

Tek dertleri vardır çocuklarının diğer akranlarından eksik kalmadan eğitim yaşamını tamamlaması ve kendilerinden daha iyi bir yaşam hikayesine kavuşması,

Anne ve babanın ortak endişesidir evlat,

Daha doğduğu gün hayal edersin,

Kendinden daha iyi bir yerde görmek istersin,

Bilirsin o mutlu oldukça sende onun mutluluğunu gördükçe artar mutluluk,

Peki ya bunun farkında mıdır öğrenci olan?

21. yüzyılda en farkında olan bile değildir aslında,

Hep bir daha hazzı,

O da benim olsun,

Bu da benim olsun,

Yetinmemek, yetememek,

Ne şartlarda öğrenciliğe gönderildiğini unutarak emek vermekten uzak bir hikayenin parçası olmak,

Hele bir de aileden uzaksa özgürleştiğini zannedip kendini kandırması ve hayatına kalite getirmek için gönderildiği emek yolunda,

Hikayesini berbat bir hale getirmesi,

Öğrenci olmak zordur Anadolu çocukları için ama asıl zorluk Anadolu çocuklarına binbir ümit yükleyip eğitimi için her şeyi yapan anaya babayadır,

Peki ya bilinir mi kıymeti,

Sorsan anneye babaya korkunçtur tablo,

Bir şeyden eksik kaldı mı bütün suçlu anne babaymış gibi saldıran evlat,

Farkında değildir kendisine yapılanları,

O yapılmayanların peşindedir,

İster dahasını neden olmuyor diye de suçlu arar,

Her zaman da suçlu bellidir anne ve baba,

Dönüp bakmaz kendisine,

Aslında suçu da değildir evladın bu,

Öğretilmemiştir kendisine bu,

Kendisiyle birlikte tüm akranlarının ortak hastalığıdır bu,

Çağın yeni hastalığı; yetinememek,

Tek bir ayakkabı ile eğitim yaşamını tamamlayan anne ve babaların çocukları şimdilerde eş zamanlı 5 çift ayakkabıları olsa da 6. çift neden yok diye arayış içindedirler,

Zordur öğrenci olmak Anadolu’da,

Ama asıl zor olan öğrencilik yaptığını zannedenlerin kendilerini kandırmasıdır,

Bir üniversite bitirerek kahramanlaşacağını düşünen genç farkında değildir,

Tek başına üniversite bitirmek aslında hiçbir şeydir,

Ama işte anlatamazsın,

Bunu da öyle görmüştür.,

Anne ve baba çoğu zaman samimiyetle bir telefon bekler,

İçinde samimi birkaç sözcük ve cümle olan,

Hani verilen emeğin farkında olduğunu hissettiren,

Onu bile yapmaz evlat olan,

Zoru daha çok zorlaştırır,

Anne ve baba sorar durur kendine,

Nerede hata yaptık biz diye,

Ama suç ne annenin ne de babanındır,

Bir toplumu kademeli bir şekilde televizyon dünyası,

Magazin dünyası,

Diziler,

Türk filmleriyle bu hale getirdiler,

Düşünmeyi, şükretmeyi, minnet duygusunu öğretmediler,

Özentiyi öğrettiler,

Bir de üzerine sosyal medya araçları eklenince,

Araçlar biz de özentiyle birlikte amaca dönüştü,

Her gördüğüne sahip olmak isteyen,

Her gördüğü olmak isteyen evlatlar kendilerini olduğu gibi kabullenmeyip,

Başkalarına dönüşmek için mücadeleye tutuştular,

Şimdi kendi olan kim var diye bakıyorum etrafıma,

Kendini kendinde değil başkasında arayanlarla aynı coğrafyada soluk alıyoruz,

Değişim şart,

Bizden öncekiler bize özentiyi miras bırakmak istemediler,

Ama özentinin araçlarına bizi mahkum ettiler,

Peki ya bizden sonrakilere nasıl bir miras bırakacağız?

Tercih; bizim,

Değişmeyen tek şey değişimdir derler ya,

İşte o değişimi getirmek benim, senin, onun, bizim elimizde,

Biraz şükür,

Biraz tevekkül,

Biraz dua,

Ve, biraz da kendini kendinde arayış,

Başkasında değil…

İyi akşamlar

Ahmet K.